De Blaarkop is een oud runderras dat van oudsher voorkomt in de provincie Groningen en in de Rijnstreek tussen Leiden en Utrecht.
In de 14de eeuw werd dit ras in Nederland al beschreven en sinds de middeleeuwen komen ze regelmatig op schilderijen voor.
Van oorsprong is de Blaarkop een dubbeldoelkoe, ze zijn zowel geschikt voor de productie van melk als van vlees.
Een Blaarkopkoe heeft een schofthoogte van ongeveer 138 cm en weegt rond de 600 kg. De stieren zijn zo’n 148 cm hoog en wegen ongeveer 800 kg.
De romp van dit runderras is gewelfd, de benen sterk en droog met harde hoeven. Andere uiterlijke kenmerken zijn, een egaal zwarte of rode kleur, een witte kop, witte buik, witte staartpunt, witte ”sokken” en ronde blaren rondom de ogen.
Ze worden ook wel ’koe in jacquet’ genoemd.
De Blaarkop heeft fijner haar dan veel andere koeienrassen, dit zorgt voor een dichtere vacht, soms zelfs wollig.
Door deze dichtere vacht kunnen ze goed tegen kouder weer. Hierdoor kunnen ze bijna het hele jaar buiten blijven grazen.
Het is bovendien één van de weinige rassen die het goed doen in natte natuurgebieden.
Omstreeks 1980 bestond 1 procent van de Nederlandse rundveestapel uit Blaarkoppen, daarna nam het aantal dieren snel af.
In 1986 waren er nog ongeveer 20.000. In 1998 was het aantal al teruggelopen tot 1000 koeien en 15 goedgekeurde stieren. Sindsdien staat de Blaarkop te boek als een ’zeldzaam ras’.
Bijna dreigde dit koeienras dus uit het Hollandse landschap te verdwijnen, maar gelukkig is de Blaarkop net op tijd aan een comeback begonnen.
Het ras is weer positief in de belangstelling gekomen omdat ze zeer geschikt blijkt te zijn voor de biologische melkveehouderij of als natuurbeheerder. Dit vanwege zijn soberheid en duurzaamheid.
In 2010 waren er al weer ongeveer 3000 (vrijwel) raszuivere vrouwelijke fokdieren.
Ik maak professionele foto’s voor boerenbedrijven, loonbedrijven en andere bedrijven in de agrarische sector.
Agrarischfotograaf.nl
